De Bozbezbozzel

Onderwijsdoel

Om een beeldendles op te zetten is het volgen van de volgende stappen een handige uitkomst. Je kunt deze stappen terug vinden in het boek: 'Laat maar zien.'

 

Betekenis:

De opdracht is om een Bozbezbozzel te maken, dit is een fantasiedier. De kinderen mogen karton, wit en zwart papier gebruiken en moeten het dier in elkaar zetten zonder lijm te gebruiken.

Kinderen hebben een grote fantasie waardoor het een fantasiedier bij ieder kind wel bekend is. Voorbeelden van bekende fantasiedieren bij kinderen zijn eenhoorns en draken, vooral jongere kinderen maken vaak fantasiedieren. Nu is de opdracht om van twee bestaande dieren een fantasiedier te maken. Hebben de kinderen op de latere leeftijd nog genoeg fantasie om dit te maken?

Vorm:

Het is de bedoeling dat de Bozbezbozzel doorstekend in de ruimte is, je kunt er doorheen kijken. Je moet het dier zonder lijm of plakband in elkaar zetten, hij moet rechtop kunnen staan zonder hulp, daarbij moet het een drie dimensionaal dier zijn. Het is belangrijk dat het je de twee dieren goed in het fantasiedier kunt onderscheiden, daarom maken de kinderen vacht of schubben in het dier. De kinderen werken in tweetallen.

Materiaal:

De kinderen mogen erg veel materiaal gebruiken om het dier in elkaar te zetten. Onder andere kun je stanleymessen gebruiken om de onderdelen uit te snijden. Nu is dit niet voor iedere groep passend. Als de kinderen al gewend zijn aan het gebruik, kun je ze inzetten, zo niet, dan kun je scharen of prikpennen gebruiken.

Ik heb er voor gekozen om in mijn stageklas geen stanleymessen te gebruiken, ze hebben hier nog niet eerder meegewerkt.

De materialen op een rij:

-          Karton

-          Wit en zwart papier

-          Prikpennen

-          Prikmatjes

-          Scharen

-          Stanleymessen (mogelijk)

-          Snijmatjes (mogelijk)

De prikpennen kunnen gebruikt worden om de vacht of schubben op het dier te maken. Het witte papier wordt gebruikt voor het maken van het dier en als de kinderen het willen kunnen ze er eerst ook een schets van het dier opmaken.

Techniek:

Om het dier zonder lijm in elkaar te kunnen zetten, moeten de kinderen een andere manier vinden om dit te kunnen doen. Daarom heb ik hen de gleuftechniek uitgelegd. Ik heb een voorbeeld gemaakt zodat ze goed kunnen zien hoe deze techniek in elkaar zit, ook heb ik er een foto van op het digibord. Deze laat ik zien en geef uitleg over hoe het werkt.

Beschouwing:

Na de uitleg laat ik de PowerPointpresentatie de hele les zien. De plaatjes schuiven steeds door, waardoor ze veel verschillende voorbeelden zien. De bedoeling is dat de kinderen van deze foto’s inspiratie krijgen voor het maken van hun eigen dier. De kinderen hebben van tevoren te horen gekregen dat we de Bozbezbozzel zouden maken, ze hebben de opdracht gekregen om na te denken over welke dieren ze gaan maken.

Werkwijze:

Ik heb ervoor gekozen om de Bozbezbozzel in een les te maken. Wel hebben de kinderen van tevoren de opdracht te horen gekregen, en hebben ze moeten nadenken over welk dier ze gaan maken en met wie ze graag willen samenwerken. De kinderen hebben ongeveer een uur om hun dier te maken, als het nodig is krijgen ze iets langer de tijd. Als iedereen klaar is mogen ze, als ze willen, hun dier presenteren.

Onderzoek:

Ik observeer de kinderen tijdens de lessen. Ik kijk hoe ze hun dier maken, met de gleufconstructie of op een ander manier. Ook kijk ik hoe hun samenwerking gaat. De samenwerking is een belangrijk punt bij deze opdracht, de kinderen uit mijn stageklas hebben al vaak samengewerkt en weten met wie ze wel of niet goed kunnen samenwerken. Hierdoor kun je goed zien dat sommige kinderen niet gelijk naar hun beste vriendje of vriendinnetje gaan, maar vaak toch kiezen voor de persoon waarmee ze goed kunnen samenwerken.

Zelf heb ik de Bozbezbozzel ook gemaakt, dit zijn een aantal foto's:

Lesopbouw
introductie:
Samen met de kinderen kijk ik naar de plaatjes van twee dieren in één. Ik bespreek ze door vragen te stellen:
Wat valt je op?
Kan zo'n dier echt bestaan?
Welke dieren zouden jullie kiezen? En waarom?  
Als voorbeeld laat ik een plaatje zien van mijn eigen gemaakte Bozbezbozzel en vraag de kinderen wat hier wel en wat hier niet goed aan is. 
Wel: goede constructie, je ziet de combinatie van de dieren. 
Niet goed: ik heb geen schubben gemaakt of andere vormen van vacht of huid. 

 Instructie:
 Nu het duidelijk is dat de kinderen een Bozbezbozzel gaan maken, vertel ik welke materialen ze mogen gebruiken en hoe ze het dier in elkaar kunnen zetten.
De kinderen mogen karton, verschillende kleuren papier, scharen, potloden, gummen en linialen gebruiken. 
Ze mogen geen lijm gebruiken, maar het dier moet wel 3D zijn. Ik laat de gleufconstructie zien met een foto op het bord, ook heb ik twee onderdelen met de gleufconstructie gemaakt, zodat de kinderen in werkelijkheid kunnen zien hoe het in elkaar zit.
De kinderen maken tweetallen en ik vertel dat het belangrijk is om voordat je begint goed na te denken over hoe je aan het werk gaat. 

Begeleiding:
Na mijn instructie gaan de kinderen aan het werk, ik loop langs de groepjes en help ze zo nodig aan het werk. Daarbij stel ik veel vragen over op welke manier ze hun Bozbezbozzel maken, welke dieren ze gaan maken en hoe je deze kunt terug zien in het eindresultaat. 
Als ze eenmaal goed aan de slag zijn, is mijn houding passiever. Ik observeer de kinderen en laat ze aanrommelen. Op deze manier komen ze er zelf achter wat wel en wat niet werkt. 

Afronding:  De kinderen zetten hun Bozbezbozzel op de instructietafel, zodat iedereen ze goed kan zien. De kinderen die willen, presenteren hun dier. Wat is er wel goed gegaan en wat niet? Hoe komt dit? Er worden tips en tops gegeven, zodat de ze deze mee kunnen nemen naar de volgende knutselles. 

Bron:
Onna, J. van, & Jacobse, A. (2013). Laat maar zien (4e ed.). Groningen/Houten, Nederland: Noordhoff.